امروز سالگرد شهادت استاد مطهری، فیلسوف اسلام شناس و مردی است که هرچند آنقدر در دنیا نماند تا آنچه را در تئوری، اندیشیده بود، به صورت کامل در شرایط واقعی هم ببیند و عملیاتی کند، اما در نوشته هایش آن گونه از اسلام سخن گفت که حتی مخالفانش هم اکنون به سخنان و نوشته های وی درباره اسلام استناد می کنند.

نخستین وی‍ژگی منحصر به فرد استاد شهید این بود که از اسلام جامعی سخن می گفت که برای کلیت زندگی بشر سخن داشت؛ اسلامی که نه تنها برای آخرت که برای همه ابعاد زندگی بشر برنامه داشت.

استاد مطهری بر خلاف بسیاری از اندیشمندان معاصر خود و حتی بیشتر اندیشمندان پس از خودش، از اسلام گزینشگر سخن نگفت. وی به ابعاد گوناگون اسلام ـ فردی، مادی، اجتماعی، معنوی، دنیوی و اخروی ـ می‌پرداخت و در واقع، جامعیت اسلام را معرفی می‌کرد.
بدین گونه نبود که استاد شهید، تنها به اسلام سیاسی توجه داشته و اسلام اجتماعی را فراموش کند، یا از اسلام فردی سخن گفته و اسلام اجتماعی را فراموش کرده باشد؛ اسلامی که شهید مطهری از آن سخن گفت، در یک منظومه جامع نگر ارایه شد و منظومه فکری وی درباره اسلام این ویژگی را به روشنی داشت.

دومین وی‍ژگی منظومه فکری استاد مطهری، خلوص و ناب بودن این منظومه است. در واقع وقتی شهید مطهری از اسلام سخن می گفت، نه این اسلام با سوسیالیسم درآمیخته بود و نه مانند روشنفکران مذهبی کنونی به لیبرالیسم آمیخته شده بود. در منظومه فکری استاد مطهری، اسلام داعیه تمدنی داشته و اتفاقا نه تنها نیازی به ایسم های راست و چپ برای تکمیل کردن خود ندارد، بلکه داعیه جامعیت در عین خلوص ذاتی دارد.

بنابراین، این دو ویژگی از ویژگی هایی است که منظومه فکری شهید مطهری را از بسیاری از معاصران خود متمایز کرده است، حال آن که در غیاب اندیشه هایی چون اندیشه شهید مطهری، هم اکنون در جامعه اتفاقا هم مروجان اسلام گزینشگر روز به روز افزایش داشته و هم کسانی که در اندیشه شان، اسلام خلوص ذاتی خود را ندارد و به ایسم های گوناگون فکری آمیخته شده است.

هرچند هر روز در جامعه کنونی ایران و به ویژه در محافل علمی و دینی، نبود اندیشه و مرام فکری استاد شهید به چشم می خورد، هر سال، شاید تنها در دوازدهم اردیبهشت ماه است که حس غریبانه حضور نداشتن کسی چون شهید مطهری با آن منظومه فکری جامع نگر و خالص، بیش از پیش به چشم می خورد.

یادش گرامی و راه و اندیشه اش پر رهرو باد!